COLUMN

– Zeg, ik moet je wat vertellen…
– Ja?
– Het is nogal een precair onderwerp…
– Wat dan? Zeg op.
– Jij bent toch ook boven de veertig he?
– Ja, 42.
– Ik ook. Dan kan ik het jou wel vertellen denk ik.
– Je maakt me wel nieuwsgierig hoor!
– Okee. Ik las laatst ergens, ik weet niet meer waar, dat er in Nederland vrijwel geen vrouw onder de veertig meer is met schaamhaar.
– Nee! Echt?
– Ja. Ik geloofde het ook niet. Dus ik dacht, dat moet ik op de een of andere manier verifiëren.
– Ha ha ha! En?
– Nou ik heb een vriendin van achterin de twintig. Je weet: iedere vrouw van boven de veertig zou een vriendin van in de twintig moeten hebben.
– Ja precies.
– Iemand die flirt, drinkt, rookt, uitgaat, op tijd naar de kapper gaat en altijd make-up draagt.
– Iemand die weet wat de hippe nieuwe tenten zijn.
– Iemand die wel eens op een bar staat. Met andere woorden: iemand die is zoals wij waren.
– En wat zei ze?
– Nou, ik moest het onderwerp eerst voorzichtig inleiden natuurlijk. Dat iedere vrouw van boven de veertig een vriendin nodig heeft van in de twintig. Dat zij die van mij is. En dat ze mijn voornaamste informatiebron is op het gebied van jongerentrends.
– En toen vroeg je haar plompverloren of ze schaamhaar had.
– Ha ha, nee, ik vertelde haar van die zin die ik gelezen had. Dat er in Nederland vrijwel geen vrouw onder de veertig is met schaamhaar.
– En?
– Ze bloosde.
– Echt?
– Ja, maar niet uit schaamte, maar uit plaatsvervangende schaamte! Mijn vraag impliceerde dat ik schaamhaar heb! Ze ging door de grond van gêne. Ze vindt het niet hygiënisch zei ze.
– Zij heeft dus geen schaamhaar.
– Nee. En haar vriendinnen ook niet.
– Aha. Dus tegenwoordig hebben ze allemaal Brazilian.
– Wat is dat?
– Kaal.
– Oh. Zeg ehm… jij hebt dus wel schaamhaar he?
– Ja, tuurlijk. Ik vind zo’n toefje wel lief juist. Als het maar niet te groot wordt.
– Weet je nog in de jaren zeventig…?
– Ha ha, ja op de camping…
– Zag je van die vrouwen met van die afgeknipte spijkerbroeken…
– Ja, ha ha, en dan kwam daar zo’n heel oerwoud onder vandaan groeien!
– Ja, helemaal in zo’n punt naar beneden!
– Tot halverwege de knie!
– Brrrr…
– Als ik dat zie ga ik wel door de grond hoor.
– Je weet gewoon niet waar je moet kijken.
– Wat dat betreft is het in de jaren tachtig een stuk hygiënischer geworden.

Ingestuurd naar Vrij Nederland als bijdrage aan het nummer over de generatiekloof. Niet geplaatst. Zomer 2013.